Николи не забудзем читать на беларускай мове

Dating > Николи не забудзем читать на беларускай мове

Download links: → Николи не забудзем читать на беларускай мове → Николи не забудзем читать на беларускай мове

Вот почему бывший заместитель командира отряда «Победители» по разведке, старый чекист Александр Александрович Лукин и литератор Теодор Кириллович Гладков сочли своим долгом написать биографию Николая Ивановича… С. Бег і думаў: «А што, калі не ўзарвецца? Сначала мы хотели сразу же мчаться к связному, рассказать о ценной находке, но Борис подал дельную мысль: А чего мы побежим с пустыми руками?. В лесу мне встретилась незнакомая женщина.

От жары снег таял, и вода хлюпала под ногами. Тут мы оставались два дня, а потом вместе со всеми решили двинуться в большой лес, подальше. Потом нас снова повезли. Вы бачылі пакуты і смерць блізкіх людзей, некаторыя з вас пабывалі на катарзе ў Германіі. Иной раз приходилось перешагивать через трупы, От голода и жажды люди так ослабели, что еле двигались. У лесе, у хатцы жыў ляснік са сваей дачкой. Помню, калі я ўвайшоў у хату, яны ляжалі, распластаўшыся на падлозе. Упершыню яго сэрца спявала пра шчасце. Мы ў лесе часта знаходзілі схаваную зброю. В первый том произведений о правлении Николая II вошли следующие произведения: И. Гений, бьющий через край. Мама обо всем рассказала ему и на чем свет стоит принялась бранить предателя Сазонова.

И опять меня били — долго и со злобой. Неяк вусцішна-таямніча, нават казачна-зачаравана чуўся ў паўзмроку класа яе голас.

Легенды озера Нарочь на беларусском языке - Она не двинулась с места.

Прайшла сустрэча напярэдадні вялікай даты для ўсяго беларускага народа — 65-годдзя вызвалення краіны ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, якое мы адзначым 3 ліпеня 2009 года. Так, ужо 65 гадоў мы жывём пад мірным небам. Для гісторыі гэта невялічкае імгненне, а для чалавека амаль цэлае жыццё. Самым маладым удзельнікам той вайны ўжо за 80. Таму не дзіўна, што рады ветэранаў вайны штогод радзеюць і на такія сустрэчы прыязджае іх ужо менш і менш. На гэтую сустрэчу прыбыло толькі каля 30 ветэранаў, у тым ліку камісар партызанскага атрада, жыхар горада Брэста Іван Міхайлавіч Церашанкаў, Уладзімір Фёдаравіч Блізнюк з Санкт-Пецярбурга і Надзея Фёдараўна Ганчарова з горада Навапалацінска Растоўскай вобласці — брат і сястра. Яны прыехалі сюды, каб аддаць даніну памяці загінуўшаму брату Леаніду Блізнюку, які ваяваў тут з фашыстамі і які пахаваны ў брацкай магіле. Яму было толькі 18. І імя яго было ўдакладнена толькі два гады назад. Брат прыехаў на сустрэчу ўжо другі раз, а сястра ўпершыню. Гэтыя дзве акалічнасці, безумоўна, былі ўлічаны арганізатарамі мерапрыемства. Яны пастараліся ўнесці новыя фарбы ў малюнак сустрэчы і яшчэ раз прадэманстраваць перад ветэранамі вайны клопат аб іх, паказаць, што маладое пакаленне помніць і даражыць іх перамогай над фашызмам. Членскія білеты гэтай грамадскай арганізацыі з рук ветэранаў вайны атрымалі сем лепшых вучняў школ раёна. І гэта было ўпершыню. Такую традыцыю варта зрабіць і надалей пастаяннай перш за ўсё дзеля патрыятычнага выхавання моладзі. Незвычайна было бачыць маладых людзей у вайсковай форме тых ваенных гадоў за баявой работай, асабліва вартавога са зброяй ля будынка былой зямлянкі. Перад пачаткам мітынгу ля помніка загінуўшым у Жытліне гучала музыка і радыёгазета. Сам мітынг прайшоў як звычайна. На ім выступілі: старшыня райсавета Уладзімір Макар, старшыня Жытлінскага сельскага Савета дэпутатаў Пётр Свібовіч, госць з Санкт-Пецярбурга Уладзімір Блізнюк, камісар партызанскага атрада імя Чарткова Іван Церашанкаў, райваенком Аляксандр Сахонь, вучні Хадакоўскай СШ. Прамоўцы дзякавалі ветэранам вайны за сёлетняе мірнае жыццё, абяцалі быць дастойнымі іх у мірнай працы і берагчы мір і спакой на роднай зямлі. Мінутай маўчання ўшанавалі памяць загінуўшых. Да помніка ўскладваюцца вянкі і кветкі ад раённай улады, працоўных калектываў, грамадскіх арганізацый. Удзельнікі сустрэчы накіроўваюцца на стадыён вёскі Хадакі, дзе адбыўся святочны канцэрт, спартыўныя мерапрыемствы, дзе працаваў выязны гандаль райСТа і дзе былі для ветэранаў салдацкая каша і 100 грамаў. Аналізуючы выступленні прамоўцаў на мітынгу, я не без гордасці вызначыў для сябе словы Уладзіміра Блізнюка, які дзякаваў уладам і жыхарам раёна і краіны ў цэлым за тое, што ў нас ніхто не забыты, нішто не забыта, што ў нас добрыя працавітыя людзі, што ў нас чысціня і парадак у населеных пунктах, словы Івана Церашанкава, які павіншаваў усіх з працоўнай перамогай раёна, які па выніках сацыяльна-эканамічнага развіцця за 2008 год заняў першае месца ў вобласці і 2-е месца ў краіне і занесены на абласную і рэспубліканскую Дошкі гонару і зазначыў, што ў раёне жывуць працавітыя людзі і ўлада працуе паспяхова. А гэта якраз тое, чым могуць быць задаволены ветэраны, хто, не шкадуючы свайго жыцця, заваяваў для нас свабоду і незалежнасць у 1941-1945 гадах. Вось толькі некаторыя з запісаў: «Помним и чтим тех, кто принес нам мир, чистое небо над головой и счастье жить на этой земле. Группа учащихся Русиновской СШ Барановичского района, 23. Учащиеся Подстаринской СШ, 23. », «Вы делаете очень хорошее дело для подрастающего поколения, сохраняя такой вот мемориальный комплекс. Пионеры дружины имени Николая Гойшика, г. Міхаіл РУДНІЦКІ, Валерый МІСКЕВІЧ фота.